Ik leef mijn droom 

Hij is een absolute workaholic, zo geeft hij zelf toe. Maar hij zou het niet anders willen. De in Napels geboren prof. dr. Pasquale Pistone (54) leeft voor zijn vak van internationaal belastingrecht. 

‘Als klein jongetje al wist ik heel zeker dat dit het vakgebied was waarin ik carrière wilde maken. Ik was tien toen ik vastberaden was om jurist te worden. En op mijn veertiende wist ik dat ik me daarbij wilde specialiseren in internationaal belastingrecht. Op het eerste gezicht misschien een opmerkelijke keuze voor een klein jongetje, maar dit had alles te maken met het beroep van mijn vader: hij was ook fiscaal jurist en ook gespecialiseerd in internationaal belastingrecht. Dankzij hem ontmoette ik bijzondere mensen, waaronder professor Larry Summers, de latere minister van Financiën van de Verenigde Staten. Ik vond het wereldje van mijn vader fascinerend. Dat wilde ik ook. Zonder twijfel. En naarmate ik verder in het vakgebied dook, vond ik het alleen maar nóg interessanter worden. Bovendien hebben we geen geheime agenda, maar willen we vooral technisch consistent zijn. Ik vind het heel plezierig dat ik technisch onafhankelijk ben en me niet met politiek hoef bezig te houden. 

1990 Federico II Universiteit in Napels, studie rechten 

2000 Phd. International and Comparative Tax Law Universiteit Genua 

2010 – heden  

Jean Monnet ad Personam-leerstoel in Europees belastingrecht en -beleid aan de WU Wenen 

2013 – heden academisch voorzitter IBDF 

Mijn vrouw en twee zonen wonen in Napels. Die hebben hun eigen drukke carrière. Maar we treffen elkaar geregeld, hoor, hoewel ik heel vaak op reis ben. Ik ben een digital nomad. Naast m’n werk als academisch voorzitter van IBFD in Amsterdam, het onderzoeksplatform voor fiscaal juristen, ben ik onder andere visiting professor aan New York University, heb ik een eredoctoraat van de universiteit van Örebro en ben ik hoogleraar aan de Universiteit van Salerno. Er blijft maar weinig tijd over voor andere zaken dan werk. Maar ik leef m’n droom. In mijn handbagage zitten steevast een sportbroekje, sokken en loopschoenen. Waar mogelijk ga ik joggen. Hardlopen is te veel gezegd. En net als aan mijn vak merk ik ook dat ik hieraan verslaafd ben. En aan de Italiaanse keuken, hoewel de Nederlandse aardappel absoluut superieur is.’