Lang leve de bedrijfsfiscalist!

Op het Amerikaanse biljet van $100 staat Benjamin Franklin afgebeeld, een van de Founding Fathers van de Verenigde Staten. Van Franklin is ook de beroemde uitspraak dat er twee zekerheden zijn in het leven: de dood en belastingen.

Daar kan makkelijk een derde zekerheid aan worden toegevoegd. Want waar belastingen zijn is ook, met absolute zekerheid, belastingontwijking. Of misschien moet ik zeggen belasting-optimalisatie,  middels fiscale grensverkenning. Er zijn eufemismen te over. Maar kenmerkend voor de algemeen heersende belastingmoraal is toch in de eerste plaats dat waar mogelijk het betalen van belastingen dient te worden vermeden. Daarin staan belastingbetalers lijnrecht tegenover de fiscus, vol wantrouwen verwikkeld in een eeuwige strijd. Want stel nou eens dat mensen hadden kunnen kíezen tussen de twee zekerheden van Benjamin Franklin. Velen waren nog liever dood geweest dan belasting te betalen. De weerzin is diepgeworteld,  berusting in het onvermijdelijke haast onmogelijk. Gelukkig laten bedrijfsfiscalisten, die in dit nummer van Orde aan het woord komen, een nieuw geluid horen. In hun organisaties blijkt de nadruk nu eens niet te liggen op fiscale winstmaximalisatie, maar veel meer op voorspelbaarheid, zekerheid en transparantie. Compliance weegt voor veel bedrijven zwaarder dan belastingoptimalisatie. Reputatie is de onderneming veel meer waard dan een vlugge belastingmeevaller. Duurzaamheid en fiscale ethiek komen samen in wat bedrijfsfiscalisten responsible tax noemen, een belangrijke corporate value. In plaats van eeuwig weerstand te bieden aan de fiscus trekken ze er samen mee op. Meer dan particulieren lijken ondernemingen hun maatschappelijke verantwoordelijkheid als belastingplichtige serieus te nemen. Met een mooie rol daarin voor de bedrijfsfiscalist: positief, constructief, bescheiden. Zo’n belastingadviseur gun je toch iedereen?

Paul Laseur